«Pallada« Ռուսական նավը. «Frigate« Պալլադա », - Ճանապարհորդական Ռեֆերատներ, կուրսային աշխատանքներ goncharova I.

Ի աշխատանքի Իվան Goncharov առանձնահատուկ տեղ են գրավում ճամփորդական էսսեներ «ֆրեգատը» Pallada »: Նրանք ասել են ընթերցողին շատ բան կառուցվածքի մասին օտարերկրյա պետությունների, քանի որ քաղաքակիրթ եվրոպական եւ գաղութային Աֆրիկայի, Ասիայի եւ Հեռավոր Արեւելքում: Ոչ պակաս հետաքրքրություն էր նկարագրությունը եւ կյանքի ճանապարհը ռուս ժողովրդի Սիբիրում:

Մի գլուխգործոց ռուսական նավատորմի

1831 թ-ին անհատական պատվերների Նիկոլաս I, կար մի էջանշանը մեկի ամենահայտնի ռուս նավերի առաջին կեսին XIX դարում »Pallada»: The ֆրեգատը դրվեց ծովը մեկ տարի անց, եւ ծառայել է ավելի քան 20 տարի:

«Pallas" - ի տարբեր տարիներին հրամանատարության Հ Nakhimov Պ Moller, J. Unkovsky. Շնորհիվ բարձր տեխնիկական բնութագրերի եւ հմուտ գործողությունների անձնակազմի նավը չի, պարզապես գալ օգնության նավերի աղետալի: Ես օգտագործել այն երկար գործուղումների ափին այլ երկրների: Նրա վերջին թռիչքն նավը պարտավորվել է Ճապոնիայի նա նկարագրում է իր էսսեներում I. Goncharov: 1855, «Պալաս» (ֆրեգատը տուժել երկու հզոր թայֆուն էր մաշված) գնաց հանգստանալու bay պահակ տարածքում Իմպերիալ (Խորհրդային) նավահանգիստ են Խաբարովսկ երկրամասի.

աշխարհի տուր

Նպատակն է դիվանագիտական առաքելության, իրականացվում է 1852 թ., Եղել է անհրաժեշտություն հաստատելու առեւտրային հարաբերությունները Ճապոնիայի հետ եւ ստուգել Ալյասկայի պատկանել է Ռուսաստանին: Նա վերցրել է փորձառու անձնակազմի, ձեռք է երկար ժամանակ դրույթների: Խումբը, դիվանագետների կողմից ղեկավարվող փոխծովակալ E. Putyatin եւ քարտուղար ծառայել, իսկ գրող Իվան Goncharov է վարչության արտաքին առեւտրի. Ֆրեգատը «Pallada» sailed անցյալը Անգլիայի, Ինդոնեզիա, Հարավային Աֆրիկա, Չինաստան, Ֆիլիպիններում եւ շատ փոքր կղզիների Ատլանտյան, հնդկական եւ Խաղաղ օվկիանոս: Ամբողջ ուղեւորությունը տեւել է գրեթե 3 տարի:

Պատմությունը գրել գիրքը «Frigate« Պալլադա »«

I. Goncharov վերցրեց մասին լուրը ուղեւորության դրական, նշելով, որ այն մեծապես հարստացնել իր կյանքի փորձը: Սկսած առաջին իսկ օրերից, նա սկսեց գրի այն ամենը, ինչ ես տեսա Հետեւել մատյան, թեեւ ավելի ուշ, ներդրումը ռեֆերատների, ասել է, որ ինքը ցանկացել է միայն արվեստի ձեւը սեւեռելու կարեւորագույն պահերը ուղեւորության. Կողմից տպավորությունների արտասահմանյան երկրների, ավելացնելով, դիտարկելով կյանքի ռուսական Սիբիր: Goncharov էր ստանալու համար Սանկտ Պետերբուրգում կողմից հողի ափին ծովի Okhotsk, որը մոտեցել է «Pallas»: Ֆրեգատը վերանորոգման կարիք, եւ չի կարող շարժվել հետագա նավարկություն.

Երկու ամիս հետո վերադառնում է մայրաքաղաք (ապրիլին 1855) - ի «Notes է« Հայրենիքին հայտնվել առաջին ուրվագիծը ճամփորդության: Ապա երեք տարվա Goncharov հրապարակվել է «Sea հավաքածուի»: Լիովին ամսագիրը տպագրվել է 1858 թ, եւ անմիջապես ուշադրությունը ողջ ընթերցման հանրությանը: Հետագայում, որ գիրքը, որը չի նախատեսվում սկզբանե հեղինակին - «ֆրեգատը« Պալլադա »» է ավելացնել եւս երկու էսսեները: Առաջին նկարագրված վերջնական փուլը ճամփորդության ողջ Սիբիր, իսկ երկրորդը, ապագայի մասին է նավը:

Հիմնական առավելությունները ճամփորդական գրառումները կոչված առատությունը եւ բազմազանությունը փաստացի նյութի, մի հաղորդագրություն այն մասին, որ երեւույթների, մինչ այժմ քիչ հայտնի են ռուս ժողովրդին, գեղարվեստական հմտություն է գրողի:

«Frigate« Պալլադա »» համառոտ բովանդակությունը գրքի

Ռեֆերատները ներկայացնել մանրամասն նկարագրությունը ապրելով տարբեր երկրներում: Եւ հեղինակային կարծիքը գնալով կրիտիկական եւ ուղեկցվում է հեգնական հայտարարությունների օտարերկրացիների, ովքեր էլ որ նրանք էին. Օրինակ, Անգլերեն քաղաքակրթությունը, ըստ Goncharov, ոչնչացնում է բոլոր կենդանի բան: Այստեղ, ամեն ինչ ընթանում է ըստ նախատեսվածի, եւ չկա ոչ մի ջերմ. Այդպիսի մի ճանապարհ է, ի տարբերություն լայն ռուսական հոգու: Օրինակ, հիշում պատմությունը sailor Սորոկինը, ով որոշել է աճել Սիբիր հաց. Նրա գաղափարն հաջողություն էր, բայց դա չի խանգարում, որ, եւ զարգանում է նոր տարածքը, տալով իրենց աշխատանքի պտուղները tungus եւ եկեղեցու.

Անհատական ուշադրություն, որ հիշողությունները հեղինակի, ձանձրացրել է նավը «Պալաս» ֆրեգատի գրողի օտար երկրում, որը հաճախ անվանում են հայրենի տուն - կյանքի մասին ռուսական ազնվական: Այս չշտապող թեյ ընդմիջում, հանգիստ պառկած է ձեւակերպել, անսահման տոների. Համար goncharova նրանք չեն գնում որեւէ համեմատության հետ մշտական իրարանցում է անգլերեն:

Negros, իսկ չինական չեն սիրում իրենց հոտը, մասամբ այն պատճառով, որ այն rubbed հետ հատուկ յուղերի. Ճապոնական գրող համարել խորամանկ (ավելի հին, այնքան ավելի հիմար դեմքերը տանջվել) եւ դանդաղկոտությունը: Նա հավատում էր, որ դա հրամայական է ոչնչացնել իրենց համակարգը մեկուսացման արտաքին աշխարհից եւ մարդկային: Բայց առավելությունն վայրենի ժողովուրդների հարեւանությամբ բնության, որ կորցրել ամբողջությամբ Բրիտանական: Այս առումով, հետաքրքիր գրողի եզրակացությունները արդյունքների վերաբերյալ գաղութացման, նա նայում գրեթե ողջ երթուղին «Պալլադա»: Գրողի կարծիքով, «վայրի» է չինական է իրենց թերությունների կարող է սովորեցնել քաղաքակիրթ բրիտանական եւ ամերիկացիներին, եւ manners, եւ ընդհանուր մշակույթը վարքի եւ վերաբերմունքի է պարգեւներից բնության.

Գրքում նաեւ ասում է, որ (առաջին անգամ) կյանքի մասին ունեցած դեկաբրիստների Սիբիրում, օգնում է անհատական ծանոթի գրողի հետ իրենց որոշ ներկայացուցիչների: Անսասան տոկունություն, կյանքն ինքը (չնայած անմարդկային պայմաններում, լավագույն ներկայացուցիչները ազնվականության փորձել են պահել իրենց խրճիթների սրահներ անհրաժեշտ մակարդակ հոգեւոր) առաջացրել հիացմունքն է գրող:

Մի քանի հետաքրքիր կետերը շարադրությունների Գոնչարովայի I.

Որ ժամանակակից ընթերցողը, որ գիրքը հետաքրքիր նկարագրություն, թե ինչ է այսօր, կարծես անհեթեթ: Օրինակ, ծիծաղը եւ հեգնանքը առաջացրել Goncharov սովորություն ողջունելու Անգլերեն: «Նախ, փորձում են պոկել միմյանց ձեռքը», - գրել է նա. Որտեղ գրողը տեղյակ է, որ ընդունվել է անգլերեն-men ճանապարհին ողջույնի շուտով կհայտնվի Ռուսաստանում.

Մեկ այլ ծիծաղելի դրվագ գալիս է ճապոներեն: Մեկը տեղացիներից նավաստի տվել դատարկ շիշ: Դրանից հետո ճապոնացի թարգմանիչ խնդրել է նվեր ետ: Եւ ի խոսքերը. «Այո, նետում այն (շիշ) ծովը», - ասել է լրջորեն, որ դուք չեք կարող. «Մենք կբերենք, եւ դուք իսկապես նետում ինքներդ ...»: Պարզվեց, այնքան, որ տեղական իշխանությունները պայքարում են մաքսանենգության.

Նա նկարագրում է իր անսովոր ճամփորդության I. Goncharov, որ ֆրեգատը «Պալլադա», որի երկու եւ կես տարի էր ոչ միայն տունը եւ մի հիշեցում է, որ հայրենիքի, այլեւ ոգեշնչման աղբյուր, որը թույլ է տվել ստեղծել բարձր գեղարվեստական աշխատանքը.