Ինչ է ակնարկը: Սահմանում եւ օրինակներ

«Հեքիաթը սուտ է, բայց դրա մեջ ակնարկ կա, լավ դասարանների դաս», մենք բոլորս հիշում ենք այս խոսքը մեր մանկությունից: Այս պարզ բառերը պարունակում են խոր իմաստ, երբ մեր նախնիները կոդավորվում են մի քանի դարերի բերանից բերան անցած փոքր ուսուցողական պատմություններով: Մի քիչ հայտնի է, թե ինչ է ասվում եւ ինչու է դա անհրաժեշտ, բայց այս փոքր նախաբանում հերոսների հուշումները եւ ռուսական հեքիաթների պատմությունները հաճախ թաքնված են:

Սահմանում

Այս բառի մի քանի հայտնի մեկնաբանություններ կան: Այսպիսով, բանաստեղծական բառապաշարը կոչում է «ռուսական մի տեսակ կատակ» արտահայտությունը, որը կարելի է գտնել հեքիաթի տարբեր մասերում: Գրական հանրագիտարանը ինքնուրույն վերաբերվում է այն բանին, թե ինչ է ասվում. Դա հիմնական տեքստի ներածման մեջ օգտագործվող շատ փոքր հեքիաթների հատուկ ժանր է:

Սահմանումները համընկնում են այն մասին, որ այս տարրը գոյություն չունի, կրկնվում է տարբեր տեքստերում եւ անհրաժեշտ է ընթերցողին հետագա պատմության մեջ դնել: Ավելի հաճախ այն հեգնանքով, կատակով ձեւով հնչում է հին ռուսական գույնով. «Օ՜, ինչպես հեռավոր թագավորության պետությունում ...»:

Չնայած կառուցվածքի ակնհայտ պարզությանը, նման նախադեպերը շատ բարդ կառուցվածքային եւ ռիթմիկ կառույց են: Պատմիչը պետք է լսի իր ուժեղ զգացմունքները, հետեւաբար արտահայտությունները կառուցված են թույլի վրա ուժեղ վանկի սկզբունքով:

Իմաստը

Ընթերցեք ձեր սիրած հեքիաթը, մենք չենք մտածում այն մասին, թե ինչ է դա, ասելով, թե ինչ է այս ուղիների ուղերձը: Ռուսական հեքիաթները `մեր երկրի դարավոր պատմության արտացոլումը, նրանց օգնությամբ մեր տատիկները սովորեցնում էին իրենց երեխաներին եւ թոռներին բարոյական, պատվի եւ սեր իրենց հայրենի հողում: Սերունդներից սերնդից փոխանցվեց հնագույն հերոսների պատմությունները եւ մեր ժողովրդի մեծ հաղթանակները:

Գրեթե բոլոր լեզվաբաններն ասում են, թե ինչ է ասվում, ասվում է. Հիմնական նպատակն է պատրաստել եւ հարմարեցնել տեքստի ընկալման համար լսողը: Առաջնահերթը միշտ հատուկ ռիթմ ունի. «Այն ծովում էր, օվկիանոսում, Քիդենում կղզում ...»: Այս խոսքերից հետո, պատմողը սովորաբար ասում է. «Սա հեքիաթ չէ, այլ պատմություն, հեքիաթ առաջ ...»: Այս նախաբանը անմիջականորեն կապված չէ բանահյուսության ավանդույթի գաղափարի հետ:

Բայց եթե այս տարրը հիմնականից հետո, ապա դա արդեն անմիջականորեն կապված է հեքիաթի իմաստի հետ: Սա կարող է լինել մի մտքի ակնարկ, ամփոփելով կամ բարոյականացնել ընթերցողին. «Հեքիաթը սուտ է, բայց դրա մեջ ակնարկ կա ...»:

Պատճառները

Հատկապես կարեւոր է փոքրիկ հավատքները, որոնք ընդունված են ինչպես ժողովրդական, այնպես էլ հեղինակային հեքիաթներում, դրանք նաեւ պատմության մի մասն են: Որն է սկիզբը, հիշեք բոլորը, «Մի ժամանակ էլ», «Որոշակի թագավորության մեջ»: Նմանատիպ եզրակացություններ կան. «Նրանք սկսեցին ապրել, ապրել, բարելավել», եւ «ով է լսում», լավը »եւ այլն: Դրանք նաեւ հայտնաբերված են տեքստի կեսին, դրանք մի շարք քնարական զսպումներ են, որոնք նախատեսված են պատմողը նշանակելու համար. «Որքան է ...», «անտառները խիտ են, ճահիճները կորցնում են ...» եւ այլն:

Երբեմն ակնարկը կամ սկիզբը գտնվում են ասացվածք, հայտնի բառակապակցություն կամ նույնիսկ հանելուկ: Դրանք սովորական օգտագործման մեջ տարբերվում են, որ դրանք կարող են գտնել մի քանի տեքստերում, եւ այստեղ նրանք ստանում են յուրահատուկ հեքիաթային իմաստ, երբեմն `չհամընկնելով բնօրինակի հետ:

Օրինակներ

Ինչ է պատմությունը հեքիաթում: Առանձին տրամադրություն կամ անհրաժեշտ ներածություն: Ժողովրդական հեքիաթները ծնվել են աստվածների եւ հրեշների մասին հին լեգենդներից, նրանց պատմել են ընդհանուր հավաքույթների, տոների մասին, ծանոթանալ երիտասարդներին իրենց նախնիների ավանդույթներին: Հետեւաբար, պահանջվեց մեղեդիական եւ վառ սկիզբ, որը կնպաստի պատմողի խոսքի հանդիսավորությանը եւ կարեւորությանը: Սակայն ժամանակի ընթացքում դատավճիռը գերազանցեց բուն իմաստը, այն սկսեց կանխատեսել պատմությունը տարբեր ձեւերով կամ բացատրել:

Որոշ հայտնի գրողներ ընդունեցին ռուսական ժողովրդական հեքիաթների մեջբերումներ օգտագործելու ձեւը եւ դրանք արդեն օգտագործեցին իրենց գործերում: Օրինակ, Պուշկինի «Ոսկե աքաղաղը» այսպիսի սկիզբ է հնչում. «Թագավորության հեռու վերջում` երեսուն պետությունում ... »: