Մարինա Ստեփնովա. Կենսագրություն, ստեղծագործականություն, ակնարկներ

Ժամանակակից ռուս գրականությունը դժվար է պատկերացնել առանց Ստեպնովոյի Մարինա Լվովնայի ընթերցողին տրված եզակի մետաֆորական արձակ: Այսօր նա տղամարդկանց XXL ամսագրի գլխավոր խմբագիր է, բանաստեղծ, վիպասան, ռումիներենից սցենարիստ եւ թարգմանիչ : Այս կինը նպատակաուղղված ստեղծագործական անձնավորության իրական օրինակ է : Նրա հանճարեղ եւ ծանր աշխատանքը բերեց իր ժողովրդական փառքը եւ ճանաչումը գրական շրջանակների մեջ:

Ընդհանուր կենսագրական տվյալներ

Մարինա Ստեպնովան ծնվել է 1971 թ. Սեպտեմբերի 2-ին Էփրաիմ քաղաքում, Տուլայի շրջանում: Գրողի անունը Ռովներն է: Նրա հայրը զինվոր էր, եւ նրա մայրը բժիշկ էր: Երբ աղջիկը 10 տարեկան էր, ընտանիքը տեղափոխվեց Մոլդովայի մայրաքաղաք Քիշնեւ, որտեղ 1988-ին ավարտել է 56-րդ միջնակարգ դպրոցը եւ մտել Քիշնեւի պետական համալսարան: Առաջին երեք տարիներին Մարինան սովորել է բանասիրության ֆակուլտետում, այնուհետեւ տեղափոխվել է Գորկու անվան Մոսկվայի գրական ինստիտուտ, թարգմանիչի համար: 1994-ին ապագա գրողը ստացել է մագիստրոսի աստիճան ինստիտուտում եւ պատվավոր դիպլոմով: Դրանից հետո Մարինան գնաց սովորելու ավարտական դիպլոմ, որտեղ մանրամասն ուսումնասիրեց Ա.Պ. Սումարոկովի աշխատանքը: Ավելի քան 10 տարի Marina Lvovna- ն աշխատել է տարբեր փայլուն ամսագրերի խմբագիր, օրինակ `« Թիկնապահ »: 1997 թվականից նա դարձել է XXL- ի հայտնի տղամարդկանց ամսագրի խմբագիր:

Մարինա Լվովնան լավ է խոսում երկու լեզու `ռուսերեն, ռումիներեն եւ անգլերեն: Այս պահին նա ապրում է Մոսկվայում: Մարինա Ռովնների առաջին ամուսինը Արսենի Կոնեցկին էր (նաեւ գրող), որին նա հանդիպում էր դեռ գրական ինստիտուտի ուսանող : Նրա առաջին ստեղծագործություններից ոմանք գրողն անգամ տպագրվել է Konetskaya անունով: Հետո Մարինա Լվովնան նորից ամուսնացավ եւ վերցրեց իր նոր ամուսնու ազգանուն `դառնալով Մարինա Ստեփովան:

Երբեմն Մարթին Ստեփանովան ափսոսում է, որ ինքը բժշկի մասնագիտություն չի ստացել, քանի որ զգում է, որ դա կոչ է անում եւ միշտ ցանկացել է ինչ-որ բան անել: Այնուամենայնիվ, գրողի աշխատանքները համոզիչ կերպով ապացուցում են, որ ընտրելով գրական ճանապարհը, նա սխալ չի արել: Մարինա Ստեփնովայի ղեկավարած կյանքը, իր ստեղծագործական ուղու կենսագրությունը եւ պրոզաիկ գրականության նվաճումները ցույց են տալիս, որ հաջողությունը գալիս է նրանց, ովքեր պատրաստ են աշխատել: Բացի դրանից, գրողի աշխատանքի շնորհիվ պարզ է դառնում, որ ռուս գրականությունը շարունակում է ապրել, որ ոչինչ չի ասվում, բայց դեռ շատ բան կա ասել:

Հեղինակի ստեղծագործականություն

Ստեպնուայի թարգմանության մեջ կարելի է տարբերակել ռումինացի հեղինակ Մհայա Սեբաստյանի հեղինակային «Անմիտ Սթարը» թարգմանության թարգմանությունը, որը հեղինակին գաղափարն է փոխանցել, առանց խեղաթյուրելու տեքստի բնօրինակը:

Նրա անձնական արձակագիրն սկսեց հրատարակել 2000 թվականից: Մի քանի տարիների ընթացքում նա հրատարակվել է «Զմանյա», «Զվեզդա», «Նոր Միր» ամսագրերում: Նրա առաջին խոշոր վեպը, «Վիրաբույժը», հայտնվել է 2005 թվականին, իրական սենսացիա է առաջացրել, քննադատներն անգամ նրան համեմատում են Փ. Զիոսկկինի հայտնի վեպի օծանելիքի հետ: Շատ արժանի է «Վիրաբույժը» պարգեւատրվել է «Ազգային բեստեսլեր» մրցանակով: 2011-ին գրողի եւս մեկ խոր վեպ գրեց իրոք հետաքրքիր պատմություն `« Ղազարյան կանայք », որը ստացել է« Մեծ գիրքը »երրորդ մրցանակը եւ նաեւ մտավ« Ազգային բեսթսելլեր »-ի կարճ ցանկը: Բացի այդ, Ստեպնովայի գրիչը պատկանում է «Բեզբոջին լեռան» վեպին, «Գրոսետոյում մի տեղ» եւ շատ ուրիշներ:

«Վիրաբույժ» առաջին վեպը,

Ինչպես արդեն նշվեց, Մարինա Ստեպնովան ճանաչվեց «ժամանակակից ռուս գրող» անվամբ `« վիրաբույժ »վեպի շնորհիվ: Գրքի սյուժեի համաձայն, պլաստիկ վիրաբույժ Խրապունովի ճակատագիրը անսպասելիորեն կապում է Ասասինի աղանդի հիմնադիր Հասան Իբն Սաբբայի հետ: Այս վեպը գերազանցեց գրքերի վաճառքի վարկանիշները:

«Ղազարյան կանայք» վեպը,

Հեղինակի հաջորդ բեստլերները («Ղազարոս կանայք») վերջապես համոզեցին ընթերցողին, որ Մարինա Լվովնայի գրական հաջողությունը պատահական չէր: Ծրագրի վեպի սյուժեն, որն ունեցել է Մարինա Ստեփովան `փայլուն գիտնական Լինդ Լազարի կենսագրությունը: Ընթերցողը սովորում է իր սիրո մասին հետաքրքիր պատմությունը, զգում է իր կորուստները եւ հետեւում է իր հանճարի զարգացմանը: Այս գրքի էջերում անսպասելի եւ ամբողջովին նոր իմաստ է ձեռք բերվում այնպիսի ծանոթ հասկացություններ, ինչպիսիք են տանը, ընտանիքում, երջանկությունը եւ սերը: Զարմանալի չէ, որ «Ղազարոս կանայք» վեպն է, որը դարձավ ամսվա գիրքը եւ ստեղծեց «Մոսկվա» մեծ գրախանութում վաճառքի իրական ռեկորդ:

Վեպը "Բեզբոզին լեռան"

Երրորդ վեպի հիմնական հերոսը, որը հաճելի էր իր երկրպագուներին `Մարինա Ստեփովովան, բժիշկ էր Իվանի Օգարեւին: Երեխայությունից ի վեր այդ մարդը փորձել է ապրել իր ծնողների կամքի եւ ընդհանուր առմամբ ընդունված կարծիքի դեմ: Հարցվածներից մեկը եւ սցենարիզը, դպրոց-բանակ-գործը, չէր համապատասխանում նրան: Սակայն ժամանակի ընթացքում Իվանը դեռեւս ընդունում է այն պայմանները, որոնց համաձայն պետք է ապրեն «նորմալ» չափահաս անձ: Ավարտել է բժշկական ինստիտուտը, ամուսնանալ եւ սկսել աշխատել մասնավոր կլինիկայում: Սակայն, անսպասելիորեն, Օգարիովի կյանքը վերածվում է հանդիպման տարօրինակ աղջկա հետ, ով ազատություն է սիրում ամենից:

Նոր գործեր

«Լիթոպեդիկոն» վեպը, որի շուրջ աշխատանքն ընթացքի մեջ է, խոստանում է անխուսափելի տպավորություն թողնել ընթերցողների մտքում եւ երեւակայության վրա: Նրա պատմությունը ձեզ պատմում է այն մարդկանց մասին, ովքեր իրենց սեփական երազները սպանել են սեփական ձեռքերով: Վեպի տիտղոսը մետաֆորական փոխաբերություն է, «լիտոպեդիկ» բառը բժշկությունից վերցված է եւ լատիներենից թարգմանված պտուղը, որը դարձել է մոր արգանդում ֆոսիլիզացված:

Գործընկերների կարծիքները

Գրող Զախար Պրիլեպինը բարձրացնում է բառապաշարը, որն օգտագործվում է նրա ստեղծագործություններում գրող Մարինա Ստեպնովայի կողմից: Նա նշում է, որ գրողն իր մտքերը ձեւավորում է զարմանալի հեշտությամբ, որը կարելի է համեմատել հավասարապես, թե ինչպես է մայրը հորանջում երեխային եւ ինչպես փորձառու զինվորն ապամոնտաժում է զենքը: Prilepin- ը կոչ է անում Ստեպնուայի աշխատանքը ոչ թե շղարշավոր կնոջ ձեռագործ աշխատանք, այլ իսկապես մկանային արտահայտիչ արձակ:

Ընթերցողների տպավորությունները

Շատ ընթերցողներ նաեւ նշում են գրողի յուրօրինակ վանկ եւ եզակի ոճը: Նրա գրքերի լեզուն կոչվում է սուր, հումորային եւ նույնիսկ փայլուն: Շատերն ասում են, որ Ստեպնուայի վեպերը հեշտությամբ կարդում են, գրեթե մեկ շունչ, եւ նրանց առարկաները շատ կարեւոր են եւ մտածում են շատ կարեւոր փիլիսոփայական բաների մասին: Շատերը համաձայն են, որ Ստեփանովան Մարինան գրող է, ով դարձել է իրական հայտնագործություն:

Իհարկե, դա առանց քննադատության: Որոշ ընթերցողներ կարծում են, որ Ստեպնուայի վեպերի պատմությունները լիովին չեն մտածել, որ հեղինակը թույլ է տալիս լրացուցիչ անիմաստ մանրամասներ, որոնք միայն կարդում են անվադողերը: Մյուսները քննադատում են գրողի վիլլային, երբեմն համարում են, որ դա չափազանց կոշտ է, քանի որ տեքստում երդվում են: Մարինա Ստեփովան վերանայում է իր ընթերցողներին, նույնիսկ կարեւոր քննադատողներին, գնահատում է, բայց նաեւ գիտի, թե ինչպես պետք է պաշտպանել իր դիրքերը, իր իրականության ընկալումը եւ ինչ եւ ինչպես խոսել վեպում: Հիմնական բանը, որ հեղինակը փորձում է հասնել, իրատեսություն է, երբ վեպի հերոսները իրական կենդանի մարդկանց նման են:

Իհարկե, հարկ է հիշել, որ բոլոր մարդիկ տարբեր են, գրականության ընկալումը արմատապես տարբերվում է: Նախքան Մարինա Ստեփնովայի վեպերի մասին ձեր վերջնական եզրակացությունը անելը, իհարկե, արժե դրանք անձամբ կարդալ: Գուցե դուք անպայման անսպասելիորեն խորը եւ նուրբ իմաստով լիովին նոր եւ յուրօրինակ բան կգտնեք: